فرهنگ شیرازی

وی در شاعری به استادی رسید و تخلص خود را "فرهنگ" انتخاب کرد و حدود ده هزار بیت شعر به فارسی و عربی سرود. میرزا حسن فسایی، ضمن آنکه شرح حالی مختصر، به قلم خود فرهنگ را ذکر می کند، می افزاید که: "طبع گوهرفشان و ذهن لطافت نشانش، مخزن اسرار الهی است و اشعار لطیفش بالمعه ی نور قدسی متصل است، در بدایع، قلم زیبا رقمش زیور بخش صحایف لیل و نهار است...".
فرهنگ، چند کتاب تالیف کرده است که عبارتند از :
۱.  شرح حدائق السحر رشید و طواط، به طرز چهار مقاله ی نظامی عروضی در پانزده هزار بیت
۲.  شرح و ترجمه کتاب "بارع "، در نجوم در ده هزار بیت
۳.  واژه نامه ی فرهنگ فرهنگ
۴. طب البله، در مطایبات بسیار شیرین و مطبوع است و آن را " سکنجبینیه "هم خوانده است.
فرهنگ درهفت خط، از پدر و برادرش داوری پیروی می کرد و جز خط نستعلیق که نتوانست آن را به درجه ای که می خواست برساند، دیگر خطوط را استادانه می نوشت، بویژه خط نستعلیق را همچون یاقوت مستعصمی می نگاشت و در طول عمر خود، چند جلد قرآن مجید را با نفاست فراوان، تحریر کرد.
فرهنگ با دختر حاج معصوم نعمت اللهی ازدواج کرد و دو فرزند به نامهای محمود (اورنگ) و محمد (آهنگ) یافت که هر دو شاعر بودند.

منبع: گلشن وصال، سایت کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی